ایران شناس قرقیزی: واژگان دین و تجارت در قرقیزستان هنوز پارسی است - وبلاگ عکسفا

به گزارش وبلاگ عکسفا، زبان فارسی در سال های نه چندان دور در قرقیزستان رایج بوده است و هم در دانشگاه ها و هم در تعداد زیادی از مدارس تدریس می شده، و بیشتر واژگان مربوط به دین و تجارت در قرقیزستان از واژگان فارسی گرفته شده است.

آسیای مرکزی در طول تاریخ پیوندهای عمیقی با ایرانیان و تمدن ایرانی داشته است. امروزه آثار این پیوندها را می توان در زبان، فرهنگ، آداب و رسوم و آثار تاریخی کشورهای این منطقه مشاهده کرد. از این منظر، ایران شناسی یکی از حوزه های کلیدی مطالعاتی در آسیای مرکزی محسوب می شود. به همین دلیل، مصاحبه ای را با خانم آسیه ملاعلی اوا، یکی از ایران شناسانِ فعال و پرکوشش قرقیز ترتیب داده ایم.

خانم ملاعلی اوا، متولد بیشکک، پایتخت قرقیزستان است. ایشان دوره کارشناسی را در رشته فرهنگ و تمدن شرقی با گرایش ایران و زبان فارسی از دانشگاه دولتی تربیت مدرس آرابایف قرقیزستان و دوره کارشناسی ارشد را در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذرانده است. خانم ملاعلی اوا دارای 15 سال سابقه کار به عنوان مترجم در سفارت ج.ا.ایران در قرقیزستان و رایزنی های فرهنگی ایران در قزاقستان و قرقیزستان است. ایشان همچنین مترجم چند آثار ادبی نظیر فارابی از عباس جهانگیریان، روی ماه خداوند را ببوس از مصطفی مستور، خاک های نرم کوشک از سعید عاکف، شاه بی شین از کاظم مزینانی از زبان فارسی به زبان روسی است. اخیراً کتابی تحت عنوان جامعه و فرهنگ ایران با کوشش وی تدوین شده است. خانم ملا علی اوا همچنین چند فیلم نامه فیلم های سینمایی و مجموعه های تلویزیونی ایرانی را از زبان فارسی به روسی ترجمه کرده است. در ادامه این مصاحبه را می خوانید.

وبلاگ عکسفا:شما به عنوان یک ایران شناس برجسته در قرقیزستان شناخته می شوید و اخیراً نیز در خلال برنامه های رایزنی فرهنگی ایران در بیشکک از شما تقدیر به عمل آمد. لطفاً از چگونگی گرایش شما به سمت ایران شناسی و زبان فارسی و علاقه تان به مطالعه ایران بگویید.

ملا علی اوا: البته بنده خودم را در سطح یک ایران شناس برجسته نمی دانم. ایران شناسان برجسته مانند ریچارد فرای آمریکایی، ادوارد براون، ماری بویس بریتانیایی و یا والنتین ژوکوفسکی، نوری محمد عثمان اف یا ولادیمیر ایوانف روسی و بسیاری از چهره های برجسته و ایران شناسان و ایران دوستان دیگری در سراسر جهان بودند و هستند که نام و آوازه و آثارشان در تاریخ بشر جاودانه خواهد ماند. بنده در اول راهی بسی دراز و ناشناخته برای جامعه قرقیز هستم که تنها بعد از انجام کارهای مهم تر و مؤثرتر شاید بتوانم تا حدی به این القاب و عناوین نزدیک شوم.

اما سرنوشتم طوری رقم خورده بود که با داشتن مدرک دیپلم ممتاز و مدال طلایی که در حوزه کشورهای شوروی به شاگرد اول دبیرستان اعطاء می شد و به نوعی بلیط و مجوز ورود به هر دانشگاه دولتی کشور قرقیزستان بدون کنکور بود، دانشکده شرق شناسی را انتخاب کردم. البته ابتدا رشته زبان ژاپنی را انتخاب کرده بودم. این زبان و کشور ژاپن برای من کشوری دور و مرموز به نظر می رسید. اما پس از آشنایی با رئیس دانشکده مان که در آن موقع (سال 1999 میلادی) آقای آوازبیک آتاخان اف سیاستمدار و دولتمرد برجسته، فارغ التحصیل دانشگاه نظامی سن پترزبورگ روسیه و مسلط به زبان های فارسی و دری بود که از کشور ایران با آب وتاب تعریف می کرد. سخنان وی در مورد ایران و ایرانیان در من تأثیر عمیقی داشته و هنوز ترم اولم تمام نشده بود که رشته ام را تغییر دادم و گام در کشف ایرانی شناخته شده برای سراسر جهان و ناشناس برای جامعه قرقیزستان گذاشتم. از آن موقع 20 سال می گذرد اما هر چه بیشتر درباره این کشور شناخت پیدا می کنم؛ احساس می کنم در همان ابتدای جهت هستم زیرا ایران دریای بی کران است. دریایی است که زیباترین مرواریدهای آن مردم آن کشور هستند. مردم شریف، نجیب و میهن پرست، مردمی که گویی تمام جهان علیه آن برخاسته است اما این کشور باشهامت و شجاعت و البته خودباوری کمال ایستادگی دارد!

شاید سوالی پیش بیاید که آیا در این مدت از انتخاب این رشته پیشمان شده ام؟ فکر می کنم که هر شغلی نواقص و مزایای خودش را دارد و این انسان و صاحب آن شغل است که باید علاقه و اشتیاق به کار خود داشته باشد تا نواقص کار را نادیده بگیرد. برای بنده هرروز خدمتم انجام وظیفه است اما یک وظیفه شریف و والا، هر روزم به معنی یک قدم برداشتن به سوی نزدیک کردن ملت ها به یکدیگر و کم کردن فاصله ها و موانع در کشف کشور و ملت جدید، شناخت و ایجاد تجربه جدید برای مردم است. چه رسالتی شریف تر از این؟

وبلاگ عکسفا:تاریخچه ایران شناسی در قرقیزستان به چه دوره ای بازمی شود؟ شرایط ایران شناسی امروز در قرقیزستان چگونه است؟ آیا ایران شناسی هنوز در میان جوانان قرقیز هوادار دارد؟

ملا علی اوا:زبان فارسیدر سال های نه چندان دور درقرقیزستانرایج بوده است و هم در دانشگاه ها و هم در تعداد زیادی از مدارس تدریس می شده است. بیشتر واژگان مربوط بهدینوتجارتدر قرقیزستان ازواژگان فارسیگرفته شده است. بعضی از زبان شناسان تعداد واژگان فارسی درزبان قرقیزیرا مشتمل بر 2000واژهمی دانند ولی به نظر می رسد که بسیار بیشتر از این تعداد باشد. زبان و ادب فارسی در فرهنگ و سنت های محلی قرقیزستان به ویژه در گویش مناطق جنوب غربی این کشور ودره فرغانهگسترده تر است. بسیاری از مکان های تاریخی قرقیزستان نامفارسیدارند مانند قدم جای (قدمگاه)، ترساکند (در قدیم نام یکی از شهرهای قرقیزستان)، زردآلی (زردآلو نام روستایی در جنوب قرقیزستان معروف به زردآلوهای خود) ، آبشیر آتا (روستایی در استان باتکن معروف به آبشار خود) و صدها واژه و اصطلاح فارسی مانند نان، داروخانه، آش خانه، چای خانه، کوچه، پیغمبر، فرشته، دوزخ و بهشت در زندگی روزمره مردم قرقیزستان کاربرد دارد. پیش از سلطهشورویبر قرقیزستان، بیشتر فرمان ها و مکتوبات و سندهای زمین و وقف نامه ها به زبان فارسی نوشته می شده است. نخستین بیانیه هایبلشویک هاکه برای مردم این مناطق صادر می شد، بهزبان فارسیترجمه می شد. در تدوین بزرگ ترین سرمایه قومی و مظهر هویت ملی قرقیزستان یعنی حماسه ملی ماناسنیز رد پای زبان و ادب فارسی تعیین است به طوری که این حماسه ازشاهنامهفردوسیاثر زیادی گرفته است.

به دنبال فروپاشی اتحاد شوروی و تشکیل کشورهای تازه استقلال یافته در آسیای مرکزی؛ زبان فارسی که روزگاری به عنوان زبان دین و علم مورد استفاده مردمان این کشورها بود، دوباره مورد توجه نهاده شد. ایران و تمدن آن به عنوان یکی از سرچشمه های اصلی تمدن بشری بسیاری از آثار معنوی خود را مدیون آثار مکتوب در آسیای مرکزی می داند و از سوی دیگر بسیاری از آثار مکتوب تاریخی و علمی در این مناطق به زبان فارسی نگاشته شده است. تعداد زیاد کلمات فارسی در زبان قرقیزی نیز نشان دهنده نقش ویژه معنوی و فرهنگی و مدنی این زبان است. می توان گفت بیشتر لغاتی که به فرهنگ، کتاب، علم تجارت و دین مربوط است، از زبان فارسی به وام گرفته شده است. بسیاری از آثار معماری تاریخی موجود در قرقیزستان امروزی، ازجمله در اوش مهم ترین شهر جنوبی قرقیزستان و غیره نام فارسی خود را حفظ کرده اند. به علاوه بخش های مختلف فرهنگی و دانشگاهی قرقیزستان گرایش زیادی به تقویت عناصر فرهنگ ملی دارند و به همین دلیل فعالیت ها در زمینه زبان فارسی و ایران شناسی در قرقیزستان از توجه و صندلی مناسبی برخوردار شد. در حال حاضر دانشکده های شرق شناسی و زبان های شرقی عهده دار امر آموزش زبان فارسی می باشند.

به علت گرایش های فرهنگی و فرهنگ مشترکقرقیزستانباایران، به ویژه بخش های جنوبی قرقیزستان،زبان فارسیموردتوجه این کشور قرارگرفته است و در دانشکده خاورشناسی دانشگاه علوم انسانیبیشکک (اکنون دانشگاه دولتی بیشکک) از سال 1992 زبان فارسی تدریس می شود. با فعالیت رایزنی های فرهنگی ایران، توجه بیشتری به یادگیری زبان فارسی شد و در سال های اخیر، زبان فارسی به عنوان زبان دوم، در بعضی مدارسقرقیزیتدریس می شود. هم اکنون در 4 دانشگاه ازجمله دانشگاه دولتی قرقیزستان، دانشگاه اسلاویانی بیشکک، دانشگاه دولتی اوش، دانشگاه بین الملل و 5 مدرسه شهر بیشکک، زبان فارسی آموزش داده می شود. دانشگاه های قرقیزستان دانشجویان و علاقه مندان زبان فارسی را می پذیرند، ولی به خاطر وضع نامناسب مالی دانشجویان و سیاست آموزش قرقیزستان مبنی بر غیرانتفاعی کردن دانشگاه ها، هرساله از تعداد دانشجویان این رشته کاسته می شود. از دیگر سو این دانشجویان در پیدا کردن کار و شغل مناسب با تحصیل خود با مسائل زیادی روبرو هستند.

وبلاگ عکسفا:اگر خلاصه وار بخواهید مهم ترین نقاط قوت و نقاط ضعف زبان فارسی و ایران شناسی در قرقیزستان را نام ببرید، به چه مواردی اشاره می کنید؟

ملاعلی اوا: به عنوان مهم ترین نقاط ضعف می توان به این موارد اشاره نمود:

• کمبود منابع و کتب درسی و مسائل یاری آموزشی: با توجه به جوان بودن رشته فارسی در قرقیزستان و مسائلی که جامعه در زمینه های مختلف مالی و فرهنگی با آن روبرو است، بالطبع دانشگاه ها و مراکز آموزشی این کشور نیز در زمینه منابع و کتب درسی با نارسایی هایی روبرو بوده و هستند.
• عدم آشنایی قشر جوان با زبان فارسی و اهمیت آن: هرچند سابقه حضور زبان فارسی در آسیای مرکزی قدمت دیرینه دارد، ولی در اثر وقفه به وجود آمده در طول حاکمیت نظام کمونیستی و مشاخصه جدی آن با اصالت های ملی و اسلامی، قشر جوان این کشور کمتر با صندلی و اهمیت زبان فارسی آشناست. جوانان قرقیزی بیشتر تحت تأثیر تبلیغاتی که از رسانه های جمعی و به ویژه تلویزیون و فضای مجازی این کشور صورت می گیرد، قرارگرفته و شیفته فرهنگ بیگانگان می شوند که این امر ضرورت انجام اقداماتی را در این زمینه نمایان می سازد.
• بنیه ضعیف مالی و مالی مردم قرقیزستان و به ویژه دانشجویان: به رغم اینکه دوره های دانش افزایی از سوی مراکز ذی ربط ایران ویژه دانشجویان غیرایرانی ترتیب داده می شود، دانشجویان قرقیز به ندرت می توانند هزینه سفر خود را تأمین نمایند.
• تأثیر شدید کشورهای حوزه عرب زبان و ترویج ایران هراسی و ... در جامعه قرقیز که در پذیرش دانشجویان در رشته زبان فارسی و به طورکلی صندلی این زبان در قرقیزستان تأثیر منفی می گذارد؛
• نداشتن پرواز مستقیم بین دو کشور که در نتیجه تعداد تجار و گردشگران کمی از ایران به قرقیزستان و بالعکس می آیند. این امر بالطبع در روابط تجاری دو کشور تأثیر منفی می گذارد.
• مهم ترین دغدغه دانشجویان رشته زبان فارسی در قرقیزستان نداشتن کار و شغل پس از فارغ التحصیلی است که عوامل آن را پیش تر آورده ایم.

  اما در حوزه نقاط قوت نیز می توان به مواردی اشاره نمود. حوزه ایران شناسی و حضور زبان فارسی عمدتاً به حضور فرهنگی ایران در کشور قرقیزستان برمی شود. جامعه قرقیز هم جوانان و هم افراد میان سال و مسن اقبال و علاقه خاصی به فیلم ها و سریال های ایرانی دارند که این مورد هم در استقبال قرقیزها از هفته های فیلم ایران در قرقیزستان و هم پخش فیلم های ایرانی در شبکه های تلویزیونی قرقیزستان دیده می شود. علاقه مردم قرقیزستان به ادبیات فارسی بخصوص شاعرانی مانند خیام، سعدی و فردوسی و مفاهیم انسانی، اخلاقی و عبرت انگیزی که می توانند در آثار این بزرگان ببینند؛ نیز علاقه به موسیقی ایرانی و بخصوص اجراهای زنده در مراسم جشن نوروز و سایر اعیاد مشترک، که این مورد نشان دهنده اشتراکات و پیوندهای فرهنگی بسیار بین دو ملت است. شباهت های فرهنگی به خصوص بعضی آداب ورسوم و سنت ها، اشتراکات دینی و زبانی نیز علاقه مردم (بخصوص عامه مردم) را نسبت به یکدیگر دوچندان می نماید.

  وبلاگ عکسفا:به نظر شما چه راهکارهایی برای توسعه روابط فرهنگی دو کشور وجود دارد؟ آیا می توان ظرفیتی در تعامل میان گروه های مردمی و مردم نهاد ( NGO ها) در این زمینه متصور بود؟ چگونه؟

  ملا علی اوا: فکر می کنم در این زمینه چند حوزه کلیدی برای همکار ها و توسعه روابط فرهنگی دو کشور وجود داشته باشد. همکاری در حوزه گردشگری یکی از بهترین زمینه ها برای این امر است. امروز حتی باوجود تحریم و اظهارات تهدیدآمیز علیه ایران از سوی بعضی قدرت ها، گردشگران بسیاری از کشورهای غربی به راحتی به ایران سفر می نمایند و علاقه مند به دیدن جاذبه های گردشگری فراوان ایران و شناخت فرهنگ غنی و تمدن ریشه دار این کشور هستند. اما متأسفانه این کشور در میان مردم قرقیزستان کم تر شناخته شده است و هنوز هم این کشور را یک کشور عربی تصور می نمایند و یا بعضاً ایران را با عراق اشتباه می گیرند. به نظر می رسد ظرفیت های گردشگری دو کشور چه ایران که هر یکی از شهرها و روستاهایش سند تاریخی بوده و مملو از آثار باستانی است، و چه قرقیزستان با طبیعت بکر و زیبایش، کوه های آسمان خراش و میوه ها و غذاهای ارگانیک و طبیعی خود می توانند برای ملت های دو کشور جذاب باشند.

  همکاری های علمی در زمینه های موردعلاقه طرفین نیز محور دیگری همکاری ها می تواند قرار بگیرد. انجام مطالعات مشترک در زمینه عرفان و تصوف که در دوران گذشته و حتی امروز در مناطق جنوبی قرقیزستان هوادار و پیرو دارد می تواند یکی از زمینه های تحقیق و مطالعه محققان دو کشور باشد. کمتر قرقیزی می داند که اسلام به وسیله ایران وارد قرقیزستان شده است و وجود واژگان دینی (نماز در زبان قرقیزی نماز است نه صلات؛ جای نماز در زبان قرقیزی به معنی جانمازی و سجاده، اوروزه (روزه)، پشین (نماز ظهر)، دیگر (نماز عصر)، شام (نمازمغرب)، خپتن (نماز خفتن- عشا) و... تاییدگر شاخص این تأثیر است. بسیاری از اسامی دخترانه و پسرانه قرقیز ریشه فارسی دارند مانند آی گل، نورگل، گلناز، نازگل، گلنار، آی جمال، بخت گل یا گلبخت و ... نام روزهای هفته قرقیزی نیز ریشه در فارسی دارد (دویشنبو - دوشنبه، شیشمبی (سه شنبه)، شارشنبی (چهارشنبه) مانند وجود نسخ خطی فارسی در کتابخانه های قرقیزستان، مشترکات حماسی دو ملت (ماناس و شاهنامه) و خیلی از موارد دیگر می تواند موضوع علمی جداگانه باشد که در قالب یک پروژه علمی در سمن های فرهنگی دو کشور می تواند مورد مطالعه قرار گیرد. برعکس؛ محققان قرقیزی نیز می توانند زوایایی از تاریخ گذشته خود را در منابع و آثار تاریخی موجود در ایران (مانند تاریخ جهانگشای جوینی، تاریخ رشیدی، تاریخ بیهقی و ...) جستجو و کشف نمایند. همچنین مطالعات منطقه ای، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز نیز می تواند موضوع همکاری سمن های دو کشور باشد.

  همکاری در حوزه کودک و نوجوان، همکاری سمن های فعال در حوزه صنایع دستی و صنعتگری، همکاری های هنری، همکاری های رسانه ای، همکاری های موزه ای، گردشگری زیارتی و ... نیز از دیگر حوزه هایی هستند که تا به امروز طرفین به طورجدی به آن نپرداخته اند.

  وبلاگ عکسفا:اخیرا سفری به روسیه برای شرکت در همایش ایران شناسان و استادان زبان فارسی داشتید. لطفا از مطالبی که در این همایش ارائه دادید و فضای ایران شناسان حوزه شوروی سابق شرح دهید.

  ملا علی اوا: بنده از سوی دبیرخانه این همایش در مسکو دعوت شده بودم و با حمایت رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در بیشکک توانستم در این همایش شرکت کنم. در این همایش عمدتاً ایران شناسانی از بیشتر نقاط روسیه از اوستیای شمالی و جنوبی، اورال، تاتارستان، آستراخان، سن پترزبورگ و منطقه سیبری، و نیز تنی چند از قزاقستان و تاجیکستان نیز شرکت کردند. برای اینجانب مایه افتخار و شادمانی بود که در محفلی با این سطح عالی و در حضور استادان برجسته روس حضور پیداکرده بودم و نیز افتخار داشتم در دوران دانشجویی و یادگیری زبان فارسی از کتاب های درسی آنان بهره مند شوم. مکتب شرق شناسی و به طور خاص ایران شناسی در روسیه قدمت زیادی دارد. در طول قرن 18 میلادی پژوهش هایی درباره زبان های شرقی در روسیه صورت گرفته است. در این میان زبان فارسی از اهمیت فراوانی داشت زیرا زبان کشور همسایه ای بود که روابط تجاری و دیپلماتیک تنگاتنگی با روسیه داشت.

  در حال حاضر دو مکتب ایران شناسی مسکو و سن پترزبورگ، در کنار مکتب کازان بزرگ ترین مراکز ایران شناسی در روسیه هستند. لازم به ذکر است مکتب سن پترزبورگ بیشتر به تاریخ و نسخه های خطی اهمیت می دهد، اما در مسکو به پژوهش های معاصر زبان فارسی توجه دارند.

  بنده از همنشینی با این بزرگان هم شادمان بودم و هم متأسف. روس ها مطالعاتی در مورد مکاتبات دیپلماتیک مقامات دو کشور در دوران صفوی، چهره های مطرح تاریخی مانند گریبایدوف و ... در تاریخ دو کشور و ... نیز مطالعات معاصر در حوزه تدوین روش های جدید تدریس زبان فارسی مشغول بکار هستند اما ما در قرقیزستان صرفاً به آموزش دستور زبان فارسی به دانشجویان و دانش آموزان اکتفا کرده ایم. البته رشته زبان فارسی و ایران شناسی در قرقیزستان فقط دو دهه قدمت دارد و شاید انتظار نتایج قابل توجه از آن هنوز زود است.

  خلاصه ایران شناسی در روسیه اقیانوس عظیمی است که به پشتوانه ایران شناسان شهیر روس طی قرون اخیر، گوهرهای فراوان علمی را به دوستداران ایران تقدیم کرده است.

  بنده ضمن شرکت در این همایش به معرفی ایران شناسی در قرقیزستان و شرایط کنونی آن پرداختم و مهم ترین کارهای صورت گرفته از جمله فعالیت های فرهنگی، چاپ و نشر کتاب، تدریس زبان فارسی در دانشگاه ها و مدارس و نیز چالش ها و موانعی که با آن در این حوزه روبرو هستیم اشاره نمودم. باوجود همسایگی؛ بیشتر اساتید از شرایط زبان فارسی در قرقیزستان بی خبر بودند و بعضاً اظهار تعجب می کردند که این رشته در قرقیزستان نیز وجود دارد. بنده با بیشتر ایران شناسان روسی ارتباط برقرار کردم و قرار شد در فضای مجازی از گزارش هایی در مورد فعالیت های کرسی های زبان فارسی و اتاق های ایران و نیز تازه های نشر به یکدیگر اطلاع بدهیم.

  وبلاگ عکسفا:شما طی سال های اخیر همکاری هایی را نیز با رایزنی های فرهنگی ایران در کشورهای قزاقستان و قرقیزستان داشته اید. با این حال اخیرا به نظر می رسد کیفیت و کمیت برنامه های رایزنی فرهنگی بیشکک به طرز محسوسی افزایش یافته است. لطفا درباره این موضوع شرح دهید.

  ملا علی اوا: بله، درواقع می توان گفت در این 8 ماه به قول سفیر ایران در بیشکک جانی دوباره به روابط فرهنگی بین ایران و قرقیزستان بخشیده شده است. این نیز به واسطه حضور و فعالیت های آقای پرویز قاسمی، رایزن جدید فرهنگی ایران است. در این هشت ماه که از اول سال 1398 می گذرد کارهای بسیاری از تغییر در نمای داخلی و بیرونی رایزنی فرهنگی تا اقدامات و تعاملات فرهنگی با مراکز و نهادهای مهم قرقیزستان صورت گرفته است. با یاری ایشان فضای کاملاً دل نشین و فرهنگی در محیط رایزنی فرهنگی ایجاد شده است که هر کس از بدو ورود به دفتر این نمایندگی و تماشای صنایع دستی و سایر آثار هنری گویی به گوشه ای از ایران سفر می نماید. اکنون با مرور همه کارهای اجرایی و پژوهشی که در این هشت ماه در سایه رئیسی مدیر و مدبر، فرهیخته و پرکوشش به انجام رسیده و به ثمر نشسته است به گفته ایشان در شروع مأموریت خود در قرقیزستان و در اولین ملاقات با مجموعه کارکنان رایزنی فرهنگی عمیقاً پی برده و رسیده ام؛ همان جا که اظهار داشتند: انسان اگر همت و اراده داشته باشد در بی پولی هم می تواند کار کند. واقعاً گویی که در محدودیت های مالی انسان روش های جدیدی برای کار کردن اختراع می نماید. نمونه کارهایی که در این مدت کوتاه انجام گشت همچون برگزاری جشنواره یک ماهه کاروان راه ابریشم، برگزاری نمایشگاه کتاب، صنایع دستی، تابلو فرش ایرانی در کتابخانه ملی ایران و در جشنواره های فرهنگی و دینی؛ انتشار دو بروشور مصور در معرفی هنر و دستاوردهای فرهنگی ایران، حضور فعال و مستمر در فضای رسانه ای و مجازی حوزه روس و قرقیز زبان، برگزاری نخستین دوره بازآموزی زبان فارسی ویژه مدرسان، همکاری ها و تعامل سازنده با گروه های زبان فارسی و اتاق های ایران در دانشگاه ها و مدارس قرقیزستان، راه اندازی کلاس آموزش زبان فارسی در مدرسه 51 بیشکک، حضور پررنگ در نمایشگاه ها و برنامه های فرهنگی شرکای قرقیز مانند چادر رمضان در شهر اوش، محفل ادبی وارثان رودکی، تعاملات خوب با مجمع اقوام قرقیزستان، توافقات به عمل آمده برای رونق بخشیدن به بخش ادبیات کودک با کتابخانه بچه ها و نوجوانان قرقیزستان، توافق برگزاری جشنواره فرهنگ ایرانی در مدرسه 28؛ کوشش های جدی برای رونق بخشیدن به فعالیت دفتر الهدی بیشکک و ... که همگی نشان از همت و ابتکار تحسین برانگیز آقای قاسمی است. امید دارم که آن سخنان نیک و آرزوی موفقیت در کار که خانم رزا اتونبایوا رئیس جمهور سابق قرقیزستان، دیپلمات باتجربه و دوستدار فرهنگ در اختتامیه جشنواره کاروان راه ابریشم در موزه هنرهای تجسمی بیشکک در ماه اول مأموریت آقای قاسمی بر زبان آورد و به طور ویژه ایشان را خطاب قرار داده و زحمات خستگی ناپذیر و حسن ابتکارشان در این جشنواره را ستودند و از ایشان در حضور جمعی از بازدیدنمایندگان تقدیر و تشکر نمودند، به فال نیک گرفته شود. زیرا ایشان واقعاً شایسته این تقدیرات هستند.